ตวงไชโยวรวิหาร นั้นเป็นวัดพระอารามหลวงชั้นโท ซึ่งทรงไว้บนผู้ช่วยเหลือทางสาย อ่างทอง ถึง สิงห์บุรี และไกลจากอำเภอประเทศอ่างทองตีราคา ๑๘ กิโล เดิมนั้นหมายถึงวัดราษฏร์ นานนมสร้างมาแต่กาลใดไม่ได้ปรากฏไว้
วัดนี้ได้มีความยิ่งใหญ่ขึ้นมาในที่สมัยแผ่นดินที่ ๔ เมื่อ เหมาะสมเด็จพระพุฒาจารย์ หรือ โต พรหมรังสี ในวัดระฆังโฆสิตาราม ธนบุรีนั้นเอง ซึ่งด้สร้างพระพระพุทธรูปปางสมาธิองค์ใหญ่เป็นปูนหงอกไว้ไม่ปิดทองไว้กลางแจ้ง ณ วัดแห่งนี้ ถึงแม้สมัยแผ่นดินที่ ๕ ได้เสด็จฯ มานมัสการและชื่นชอบเกล้าฯ กับให้ปฏิสังขรณ์วัดไชโย ในปี พ.ศ. ๒๔๓๐ ค่ะ
แต่ต่อจากนั้นแรงสั่นสั่นสะเทือน ในระหว่างการลงรากพระพิหารทำให้องค์สาธารณะพ่อโตพังลงลงมาจึงได้โปรดเกล้าฯ ให้สร้าง หลวงพ่อโตขึ้นมาใหม่ตามแบบหลวงบิตุเรศโต วัดกัลยาณมิตรตรงนั้น ก็มีขนาดหน้าตักโล่ง ๑๖.๑๐ เมตร เถิน ๒๒.๖๕ เมตร แล้วไปได้พระสงฆ์ราชแดกนามว่า พระใหญ่ศาสนาพุทธพิมพ์ ค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น